De typologie van Karakterstructuren geeft een helder inzicht in onze neigingen: het wat en hoe van ons gedrag.Wij reageren met verschillende maskers. Boeiend om te zien hoe ons gedrag in de eerste levensjaren ontstaat: als baby glimlachen we er op los, we schreeuwen, zeuren, pleasen, zijn stil of braaf. We passen ons aan om één ding te krijgen: aandacht! Pas dan is survival mogelijk.
… ik zie dat ik niet uit één karakter besta, maar uit vele. Soms verdwaal ik in diversiteit. De ene keer ben ik geneigd om me terug te trekken, in een andere situatie wil ik juist sturen en leiding geven. Ik ben van nature geduldig, maar opeens kan ik ergens schoon genoeg van hebben…..ik dans met 5 maskers….
Als we op latere leeftijd nog steeds vanuit onze primaire kind-patronen communiceren krijgen we onduidelijkheid: we trekken terug (flight), bemiddelen(freeze) of gaan de strijd (fight) aan op de werkvloer. We reageren vanuit een ongelijkwaardige, niet volwassen houding. We staan met één been in de patronen van onze jeugd. Daar ligt een kans voor ons als trainer, coach of leidinggevende: persoonlijke mechanismen in het hier en nu herkennen en benoemen. Dat vraagt openheid en de bereidheid van de begeleider. Als zo’n oud patroon helemaal herkend wordt als verleden-tijd-materiaal, is het tijd voor een ‘update’. Dan is er kans dat het loslaat. Dat is het moment waarin het oude patroon zichzelf opgeeft en ruimte biedt voor een authentieker zelf.
Als volwassene ben ik vrij om te reageren in het hier en nu, vanuit mijn autonomie.
Op deze manier gezien is karakterstructuren geen typologie maar een prachtig perspectief naar vrijheid.
Oorspronkelijk gepubliceerd op nvo2leren op 3 oktober 2010.
