Welkom
Ik was welkom, en nog steeds ben ik dankbaar voor de bedding waarin ik me kon ontplooien. Maar wat moesten we het vaak horen: hoe goed we het hadden, en hoe verwend we waren. Ja, achteraf begrijp ik het: dat ik dankbaar moet zijn ten opzichte van de oorlogsgeneratie, een generatie die zoveel klappen heeft opgevangen en toch in staat was het leven aan ons door te geven. Maar wist ik veel… ik kende alleen de verhalen en beelden van een periode die achter mij lag.
Perspectief
En nu? Wij babyboomers zijn 60+ ‘ers geworden. We hebben een prachtig perspectief om ‘fit’ oud te worden. We staan midden in een transitie die te vergelijken is met de afronding van onze lange schoolperiode en een feest aan ’t einde: de vlag uit! Nu wacht ons een uitstekende kans om dingen te gaan doen die we altijd al hadden willen doen.
Vroeger dacht ik: als ik 65 ben wordt alles rustiger, heb ik geen last meer van m’n emoties… Mijn geruststellende en tevens spannende constatering is dat -persoonlijke- ontwikkeling altijd maar doorgaat. Als ik gelijk heb wacht u en mij dus nog een flinke periode van beweging, verkenning en ontplooiing; overeenkomstig waar u aan toe bent.
Hoe bijzonder is het dat wij dit zonder werkdruk en functie-verantwoordelijkheid mogen uitzoeken… Ik voel me met terugwerkende kracht naar onze vorige generatie dankbaar voor de vrijheid!
