Zo te zien ligt m’n geluk voor het oprapen: geen verplichtingen meer, van inkomsten verzekerd en alle de tijd aan mezelf. Na 40 productieve werkjaren ga ik genieten van de langste vakantie in m’n leven. Wie of wat houdt me nog tegen? Wat belet me te doen wat ik wil; te lanterfanteren, te luieren, te niksen, en ijsjes te eten? Wat heerlijk. Ik heb ‘de eindstreep’ gehaald!
Het is m’n verlangen naar levenskunst dat me weerhoudt.
Bushalte
Als jongeling had ik er al ‘last’ van. Tijdens de niksheid van het wachten bij de bushalte spraken medereizigers over het weer alsof het om een urgent thema in de samenleving ging. ‘Wat onbehoorlijk om zo’n inhoudsloos gesprek te voeren’. Dacht ik. ‘Waar gaat dit over?’
Als kind verlangde ik naar verdieping in het contact met de ander, maar had niet de skills om daar vorm aan te geven. Wat ik ervoer was de leegte en de frustratie van het onbereikbare.
Dankbaar ben ik dat ik een levenspad heb gelopen waarin ik vaardigheden heb ontwikkeld om vorm en expressie te geven aan m’n verlangens.
Levenskunst
In m’n laatste levenskwartaal ben ik bevriend geraakt met Eindigheidsbesef. In mildheid blikken we samen terug naar de mislukkingen en successen van m’n leven, de hoera’s en de oh nee’s, de mee- en tegenvallers, de lust en de liefde.
Nu de contouren van m’n werkleven wegvallen zoals functie en verantwoordelijkheid, collega’s en deadlines, zal ik zelf voor een zinvolle invulling moeten zorgen.
Het is m’n ambitie voor de komende levensfase om saai- en oppervlakkigheid te vermijden. Hoe? Met behulp van levenskunst gaat het lukken om zowel de kwaliteit van m’n leven te bewaken als de zin van m’n bestaan. Levenskunst is een eenvoudige en praktische wijsheid: het goede doen in je leven, doen wat bij je past, goed omgaan met jezelf, je dierbaren en de wereld om je heen.
Zo eenvoudig als het klinkt, zo wakker wil ik blijven om dat voor elkaar te krijgen. Alert blijven op oude patronen… wanneer stap ik in m’n comfort-zone?
Wat betekent levenskunst voor mij? Het is m’n verlangen naar verdieping, open staan voor het onbekende, luisteren naar het gefluister van mijn ziel, leven vanuit authenticiteit, het inzetten van m’n levens- en kernkwaliteiten, m’n fascinaties achterna. Scherp en poëtisch blijven, avontuur opzoeken binnen de veiligheid van m’n leven. Iets roept: ‘Kom dans met mij, dans met mij naar het onbekende’. Daar ga ik als gepensioneerde m’n beroep van maken…
foto Annie Spratt
1 gedachte over “M’n verlangen naar levenskunst”
Hoi Johan,
Het is zomaar zover: Je bent officieel met pensioen gegaan!
Je hebt een op een mooie wijze, zinvolle invulling voor jezelf geformuleerd.
Ik hoop van harte dat je dat nog vele jaren, in goede gezondheid tot uitvoering kan brengen. Geniet ervan!
Warme groet,
Angelique